Επιστολή -καταγγελία εργαζόμενης ιατρού στο νοσοκομείο:
Τα καθημερινώς πλέον παρακωλύοντα το ιατρικοκοινωνικό μας έργο, ήδη γνωστά, υπερτονισμένα και πιθανώς ανεπίλυτα ζητήματα του νοσοκομείου Καστοριάς, που αφορούν στην υποστελέχωση αυτού σε αναλογία με τον αριθμό των περιστατικών που υποδέχεται στη διάρκεια του εικοσιτετραώρου, τις ελλείψεις υλικών, φαρμάκων και ασθενοφόρων, οφείλουμε να θέσουμε υπόψη σας και να αναδείξουμε, προτού τα γεγονότα μας υπερβούν και είναι πολύ αργά, το πολλάκις ειπωμένο, ουδέποτε όμως απαντημένο ή επιλυμένο, ζήτημα της ασφάλειας του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, ιδιαίτερα κατά τις νυχτερινές ώρες.
Καθώς το φαινόμενο χρηστών ουσιών που, απασχολώντας πάντα το ένα μοναδικό επανδρωμένο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ Καστοριάς, προσέρχονται στα επείγοντα του Νοσοκομείου απαιτώντας να τους χορηγηθούν ναρκωτικές και ηρεμιστικές ουσίες από τους γιατρούς, με την απειλή ότι θα επιτεθούν στους τελευταίους ή ότι θα προκαλέσουν καταστροφές στο χώρο, τείνει να γίνει συνήθεια, και ενώ η αστυνομία θεωρεί υπερβολή την απαίτηση των ανωτέρω να εμφανίζεται στο χώρο στην προκειμένη περίπτωση για αποφυγή του να γίνουν οι απειλές πράξη, τους τελευταίους μήνες το Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς έχει γίνει χώρος καταφυγής και αστέγων.
Οι τελευταίοι, επίσης καλούν το ΕΚΑΒ να τους μεταφέρει στο Νοσοκομείο, εισέρχονται στο χώρο των επειγόντων που είναι παντελώς αφύλαχτος, και αιτιώνται να λουστούν, να ταϊστούν, να βρεθούν ρούχα και τελευταίως να τους «αλείψουμε με λάδι γιατί είναι πιασμένοι». Τη νύχτα κυκλοφορούν γυμνοί, ζητούν χρήματα στην αναμονή των επειγόντων από ασθενείς και συνοδούς. Προ 1 εβδομάδος, ένας εκ των ανωτέρω άναψε αυτοσχέδιο θερμαντικό μηχανισμό μπροστά στο χώρο των εξωτερικών ιατρείων, αποκοιμήθηκε εκεί και σηκώθηκε ατάραχος μόνο όταν τον αφύπνισαν νοσηλευτές και γιατροί, τρομοκρατημένοι από τους συναγερμούς που χτυπούσαν και τον πυκνό καπνό που σκέπασε όλο τον κάτω όροφο. Ο καπνός δε έφτασε μέσα στην Παθολογική κλινική, όπου νοσηλεύονται δεκάδες ασθενείς με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Ευτυχώς, η φωτιά δεν επεκτάθηκε και το ζήτημα έληξε με την προσέλευση της αστυνομίας, εκπρόσωποι της οποίας έγινε γνωστό ότι γελούσαν και χλεύαζαν, αγνοώντας προφανώς πόσο εύφλεκτα είναι όλα τα υλικά ενός νοσοκομείου, πόσο μάλλον τι θα γινόταν με το σύστημα των οξυγόνων. Θα θρηνούσαμε θύματα, θα μιλούσαμε για μια πραγματική τραγωδία…
Να σημειωθεί ότι από τις 11 το βράδυ έως τις 7 το πρωί, τα επείγοντα λειτουργούν στελεχωμένα με 1 νοσηλεύτρια και ο γιατρός, καθώς είναι μόνο ένας, άρα υπεύθυνος και για τη λειτουργία της κλινικής του, πέραν των επειγόντων, πιθανώς να απουσιάζει, επομένως, ακόμα και να κληθεί, απαιτείται ένα χρονικό διάστημα προκειμένου να προσέλθει στο Τ.ΕΠ.. Ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον ίδιο όροφο του νοσοκομείου υπάρχει 1 τεχνολόγος ακτινολογικού, ο εφημερεύων του μικροβιολογικού και 1 τραυματιοφορέας.
Πρόκειται δε για ένα χώρο με πολλές εισόδους/ εξόδους (5 στον αριθμό) καμία από τις οποίες δεν κλειδώνει το βράδυ. Άλλες 2 είσοδοι αφύλαχτοι στον επάνω όροφο εκθέτουν και τις κλινικές με το προσωπικό τους στο έλεος κάθε ανισόρροπης ή προσχεδιασμένης κακής βούληση
Επιστέγασμα όλων αυτών είναι το περιστατικό της 3ης Φεβρουαρίου, ξημερώματα, όταν ασθενής μεσήλικας σε κατάσταση οξείας μέθης, προσήλθε στις 02.30 υπό 3 συνοδών (φίλων), οι οποίοι να υπογραμμιστεί ότι ήταν νηφάλιοι, αιτιώμενος αιματέμεση. Εκείνη τη στιγμή στο Τ.ΕΠ. βρισκόταν 1 ειδικευόμενη παθολόγος, η γράφουσα, και 1 νοσηλεύτρια. Οι δύο μας αγνοώντας τις συνεχείς προσβολές, τα απρεπή επίθετα που χρησιμοποιούσε και το γεγονός ότι κινούσε τα χέρια του αήθως προς το μέρος μας, με ευγένεια, χαμόγελο και συγκαταβατικότητα του προσφέραμε τις ιατρονοσηλευτικές υπηρεσίες μας.
Όταν του εξήγησα ότι κατόπιν συνεννόησης με τον επιμελητή μου θα γίνει εισαγωγή για νοσηλεία, αρνούμενος αυτήν, έβγαλε από την τσέπη του μαχαίρι, το κίνησε απειλητικά προς το μέρος μου, τονίζοντας και επαναλαμβάνοντας ότι εάν κληθεί αστυνομία όπως του αναφέρθηκε, θα μου κάνει κακό- έχοντας συνεχώς το μαχαίρι υψωμένο μπροστά στο πρόσωπό μου. Εν τω μεταξύ οι συνοδοί του παρακολουθούσαν απαθείς το γεγονός. Αυτά που ακολούθησαν είναι απίστευτα και ανάξια γραφής. Το περιστατικό εξέπνευσε χάρη στην ψυχραιμία και τη διπλωματία γιατρού και νοσηλεύτριας και την ταχεία προσέλευση του ειδικού παθολόγου, ο οποίος κλήθηκε από την πρώτη και ουσιαστικά έδιωξε τον «ασθενή».
Σας καλώ, αλλά κυρίως σας παρακαλώ, να λάβετε τα ανωτέρω σοβαρά υπόψη σας, να τα μεταβιβάσετε στους αρμόδιους και να δράσετε ουσιαστικά για την προστασία του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.
Στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες της χώρας και του Ε.Σ.Υ., αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον η αίτηση να προσληφθεί εταιρία ιδιωτικών συμφερόντων για την περιφρούρηση του χώρου, παρότι είναι ανάγκη, είναι παράλογη και δεν θα τύχει αντικρίσματος. Ωστόσο είναι δυνατόν με απλά μέτρα, όπως το κλείδωμα κάποιων εισόδων, την τοποθέτηση μπάρας στην κεντρική είσοδο, την αύξηση του αριθμού των νοσηλευτών της νυχτερινής βάρδιας και την ενημέρωση ΕΚΑΒ και Αστυνομίας για τα εν λόγω φαινόμενα και τα συγκεκριμένα άτομα, τα οποία στην Καστοριά είναι δακτυλοδεικτούμενα, να αποφύγουμε να συμβεί το δυσάρεστο, αυτό με το οποίο φλερτάρουμε επικίνδυνα εδώ και αρκετούς μήνες.
Η καθημερινή εικοσιτετράωρη κατάθεση ψυχής, ο αέναος αγώνας απέναντι στις ελλείψεις και τις δυσκολίες είναι αδιαμφισβήτητα για κάθε ιατρό και νοσηλευτή του Νοσοκομείου. Δεδομένου δε ότι δε σας ζητούμε να προστατεύσετε τίποτα περισσότερο από τη σωματική μας ακεραιότητα, το δικαίωμα στην ασφάλεια του εργασιακού χώρου, χωρίς να θίγουμε καν τον καθημερινό τραυματισμό και τη θώπευση που υφίσταται η ψυχή μας από αυτά τα περιστατικά, σας θέτουμε όλους προ των ευθυνών σας.
Με τιμή,
Μια γιατρός
Καστοριά, 3 Φεβρουαρίου 2015
